Diagnóstico

Cando nun paciente existe a sospeita dunha EM, este debe ser avaliado por un neurólogo. A maioría dos neurólogos están familiarizados con esta enfermidade debido á súa frecuencia e poden identificar perfectamente que síntomas apuntan a este diagnóstico. Non existe ningunha proba médica que poida confirmar, cunha seguridade ao cento por cento, o diagnóstico de EM. Para saber con certeza se alguén a padece, o neurólogo dará unha serie de pasos:

a) Unha historia clínica de síntomas neurolóxicos (falta de forza, perda de visión, alteración do equilibrio…).

b) Análise de sangue e do líquido cefalorraquídeo, para excluír outras enfermidades que poden producir lesións no sistema nervioso central. No líquido cefalorraquídeo poden atoparse ademais datos de inflamación e activación do sistema inmune, que apoian o diagnóstico. Este líquido envolve ás estruturas do sistema nervioso central dentro das meninxes e para acceder a el, é necesario realizar unha punción lumbar.

c) Unha proba de imaxe, en concreto, unha resonancia mágnética, para observar se hai lesións (placas) no cerebro ou a medula espinal, con ou sen datos de inflamación. A resonancia magnética é unha proba que utiliza campos magnéticos e non radia ao paciente, polo que non supón risco algún para este.

d) Finalmente, uns potenciais evocados, que nos permitirán avaliar o estado de distintas vías nerviosas como a visual ,a sensitiva e a auditiva.

Ningún dos resultados destas probas nos din con total seguridade que nos atopamos ante unha EM, xa que as alteracións que podemos atopar en cada unha delas poden ser producidas tamén por outras enfermidades; polo que é o conxunto de todos estes datos, xunto cunha historia clínica compatible, o que nos leva ao diagnóstico, que nalgúns casos pode ser dubidoso nun principio, sendo o tempo e a evolución o único que pode darnos unha resposta definitiva.