¿Qué é?
A Esclerose Múltiple (EM) é unha das enfermidades máis comúns do sistema nervioso central (cerebro e medula espinal).Galicia é a Comunidade Autónoma coa prevalencia máis alta de Esclerose Múltiple de España, con preto de 4.500 pacientes e unha incidencia anual de 5 pacientes por cada 100.000 habitantes, o que supón que se diagnostican nove novos casos cada mes. Calcúlase que en España existen 55.000 persoas afectadas de EM, 700.000 en Europa e máis de 2.800.000 no mundo.
A EM é unha enfermidade autoinmune inflamatoria desmielinizante de causa descoñecida e curso crónico causada polo dano á mielina, un material graxo que illa os nervios, actuando como a cobertura dun cable eléctrico, que permite que un nervio transmita os seus impulsos rapidamente. Na EM, a perda da mielina (desmielinización) acompáñase dunha alteración na capacidade dos nervios para conducir impulsos eléctricos desde e cara ao cerebro e isto produce os diversos síntomas da EM.
Dependendo do grao da lesión, a falta de comunicación entre as neuronas pode ser transitoria, sucedendo durante un tempo para logo recuperarse, ou permanente. Os lugares onde se perde mielina (placas ou lesións) aparecen como zonas endurecidas (cicatrices), que na EM aparecen en diferentes momentos e en diferentes áreas do cerebro e a medula espinal.
A súa causa é descoñecida, pero acéptase a existencia dunha predisposición xenética, que pode ser común a varios membros dunha familia, e uns factores causantes ambientais que favorecen a aparición da enfermidade naqueles membros expostos.
Actualmente non existe un tratamento curativo para a EM, aínda que si fármacos que poden modificar o curso da enfermidade, reducindo o número de brotes e diminuíndo a progresión da discapacidade. Tamén se conta cunha gran variedade de tratamentos para paliar moitos dos síntomas da EM que afectan á calidade de vida dos que a padecen. Debemos dicir que nos últimos anos existiu unha gran evolución no tratamento da Esclerose Múltiple, podendo ter nestes momentos un optimismo moderado en canto aos próximos anos de desenvolvemento e o progreso de todas as evolucións médicas respecto diso.
Esta enfermidade pode aparecer en calquera etapa da vida e en ambos os sexos, aínda que é máis frecuente en mulleres (nunha proporción aproximada de dúas de cada tres) e entre a poboación adulta nova. Tamén é máis frecuente na raza branca e inexistente entre algúns grupos étnicos como lapones ou indios americanos. A idade máis frecuente de diagnóstico é entre os 20 e os 40 anos, aínda que o inicio pode ser anterior.